حرف‌های ژان اریک ورنیه پس از دومین مقام قهرمانی فرمول ئی

ژان اریک ورنیه می‌گوید آماده است لوییس همیلتون فرمول «ئی» باشد. ورنیه برای دومین بار پیاپی قهرمان مسابقات فرمول «ئی» شد و در فینال تماشایی در نیویورک، تنها راننده‌ای شد که دو بار این مقام را به دست آورده است.

در روز باستیل(۱۴ ژوئیه)، راننده فرانسوی با زیرکی رانندگی کرد تا به دردسر نیفتد و با کسب رده هفتم، مقام قهرمانی را برای خود نگه دارد، در حالی‌که رقبایش در آخرین لحظات مسابقه، تصادف کردند و از دور بیرون رفتند.

پس از آن که ورنیه پنج سال پیش، بی سرو صدا جایش را در تیم فرمول یک تورو روسو از دست داد، این راننده فرانسوی حالا با چنان موفقیتی به مسابقات فرمول ئی برگشته که گفته می‌شود پیشنهاد برگشت به فرمول یک را هم رد کرده  است.

رابین فرینز از تیم انویژن ویرجین ریسینگ برای دومین بار پیش از دیگران از خط پایان گذشت تا برنده فینال فصلی باشد که ۹ راننده مختلف در آن برنده شده‌اند. در پی او، الکس سیمز از تیم بی ام و، دوم شد و برای اولین بار روی سکو رفت، و سباستین بوئمی که روز شنبه برنده شده بود، در جای سوم ایستاد.

ولی روز فینال، جشنی بود برای ورنیه و تیمش دی اس تچیتا، که قهرمان رقابت تیم‌ها شد.

ورنیه گفت: «به نظرم آمدنم به فرمول ئی بهترین اتفاق کارنامه حرفه‌ای من بود. جالب است که مردم می‌گویند هر اتفاق بدی که در زندگی می‌افتد حکمتی دارد، ولی معمولا ما با این حرف مخالفت می‌کنیم چون در وضع بدی هستیم. آدم کورسوی نور آینده را نمی‌بیند، ولی چند سال بعد می‌فهمد که درست می‌گفتند. آمدن من به فرمول ئی و دوران سختی که با تیم سابقم ویرجین داشتم، و بعد انتقالم به تچیتا، بهترین اتفاق زندگی‌ام بود. در مسابقات دیگر نمی‌توانستم این قدر موفق باشم».

ورنیه ادامه داد: «شکی نیست که لحظه پیوستنم به تچیتا لحظه اوجگیری کارم بود. از همه اعضای تیم متشکرم که کمک کردند از لحاظ شخصی و حرفه‌ای پیشرفت کنم. الان در بهترین جایگاه هستم، در بهترین تیم فرمول ئی، و سخت کار خواهم کرد که این بهترین تیم بماند. باید کمی آرام بگیرم تا موفقیت‌مان را هضم کنم، ولی خیلی احساس غرور می ‌کنم».

ورنیه گفت: «هیچ وقت نمی‌خواستم چهره مشهوری باشم، ولی اگر بتوانم لوییس همیلتون فرمول ئی باشم، بی‌نهایت مفتخر و خوشحال خواهم بود. فقط سه مقام قهرمانی دیگر لازم دارم، که البته خیلی زیاد است!»

ورنیه پیش از مسابقه این هفته ۳۲ امتیاز با نزدیکترین رقیبش فاصله داشت و همه توقع داشتند که در روز اول مسابقه در نیویورک مقام قهرمانی‌اش را تثبیت کند، اما اوضاع عوض شد.

دو تصادف در مسابقه روز شنبه، ورنیه را از کسب امتیاز محروم کرد، در حالی که سباستین بوئمی اولین قهرمانی خود در این فصل را به دست آورد و از نظر ریاضی، دوباره وارد رقابت شد. میچ اونز و لوکاس گرسی هم با نمایشی تماشایی، فاصله را کمتر کردند.

هر سه این راننده‌ها می‌توانستند قهرمان فصل شوند اگر روز یکشنبه برنده می‌شدند و ورنیه امتیازی به دست نمی‌آورد. ورنیه اذعان کرد که این احتمال در ذهنش بود. 

او گفت: «فصل آینده هر چه در توان دارم می‌کنم چون موفقیت بیشتری می‌خواهم. مسابقه روز شنبه باعث شد بفهمم که هیچ چیز قطعی نیست تا وقتی که از خط پایان بگذری و عطش مرا برای موفقیت بیشتر در آینده و داشتن امتیاز بالاتر در فینال افزایش داد. اتفاقات مسابقه دیروز از یک فیلم مایکل بی هم بیشتر بود، و سناریویی بهتر از این نمی‌شد نوشت».

روز شنبه، ورنیه در زمان‌گیری از رقبایش عقب افتاد و مسابقه را از جای دوازدهم شروع کرد، هرچند که بوئمی پس از آنکه تنها به فاصله ۹۵ هزارم ثانیه، نقطه شروع مسابقه را از دست داد، دیگر بختی برای قهرمانی نداشت.

سمیز در زمان‌گیری اول شد، ولی در اواسط مسابقه فرینز هلندی از او سبقت گرفت و دیگر به کسی امان نداد.

آشکار بود که ورنیه می‌کوشد از درگیری در تصادف پرهیز کند، با احتیاط براند و وقتی فاصله ماشین‌ها ازهم بیشتر شد، پیشروی کند.

دی گرسی و اونز هر دو می‌دانستند که تنها مقام اول مسابقه می‌تواند شانس قهرمانی به آنها بدهد، و در طول مسابقه از ماشین‌های زیادی سبقت گرفتند. ولی در آخرین دور پیست، این دو با هم تصادف کردند و به دیوار خوردند. 

در مقابل منظره زیبای منهتن، ورنیه برای آخرین بار در این فصل بطری شامپاین را باز کرد و قهرمانی‌اش را در حضور دو قهرمان سابق، یعنی بوئمی و دی گرسی جشن گرفت. 

فصل بعدی فرمول ئی در ماه نوامبر با حضور دو غول آلمانی – مرسدس بنز و پورشه – شروع می‌شود.